Geschiedenisles II

Voor wie niet van geschiedenis houdt… denk maar even dat hij je opa was, dan lukt het wel. Willem III was een prins van Oranje die woonde in de Republiek der Verenigde Nederlanden. Jaja, we waren een republiek, zo rond 1660. Net als Venetië en Genua toentertijd. Willem leed aan astma en hij had een bochel, maar van die bochel zie je niks als je kijkt naar zijn standbeeld in Breda. Hij hield van tuinieren, kon goed paardrijden en had een prima denkhoofd met lange donkere krullen. Hij was wilskrachtig.

Lodewijk XIV, bijgenaamd de Zonnekoning, was een Fransman die overal in Europa de baas wilde spelen. Die wilde ons ook hebben, maar ja… dat kon natuurlijk niet, want die Fransen waren katholiek en wij protestant. Die Zonnekoning was dol op onze zoute haring, maar eiste dat wij er hún zout voor zouden gebruiken. Maar wij hadden natuurlijk Bonaire waar onze slaven zout wonnen en die moesten natuurlijk wel geld voor ons verdienen. Onze Willem wond er geen doekjes om. Samen met de stad Amsterdam en andere bondgenoten uit Europa heeft hij er in 1672, een behoorlijk ellendig, rampzalig jaar, voor gezorgd dat ze uit Holland verdreven werden en niet meer terug konden komen. Boven de Moerdijk liet hij alle landerijen onder water zetten, toen ze het nog eens wilden proberen. ‘Een meer dat op geen enkele kaart staat’, noemden de Fransen onze Hollandse Waterlinie. Opzouten, Lodewijk!

Willem was een prins en dus huwde hij een prinses. Zij was weliswaar zijn nichtje, maar ook de dochter van de katholieke Engelse koning, die hij daarom maar verjoeg. Zijn eigen schoonpapa! De Engelsen begonnen toen juist met een Parlement en daar kon Willem III goed mee overweg. Ze vroegen daarom of hij hun koning wilde worden en hij zei ‘Yes’. Zijn bijnaam werd King Billy.